ასტილბა არის ქვატეხიასებრთა ოჯახის მრავალწლიანი ბალახოვანი მცენარე, რომელიც ხარობს მთის ხეობებში. სამშობლო იაპონია და ჩრ.ამერიკაა. სახელი მიანიჭა შოტლანდიელმა ბოტანიკოსმა ლორდ ჰამილტონმა, რაც ლათინურიდან მქრქალს ნიშნავს, რადგან მცენარის ფოთლები არაა პრიალა. მცენარე ევროპაში შემოიტანა ეგზოტიკურ მცენარეებზე მონადირე კარლ ტუნბერგმა. მის მერე იგი ჩრდილოვანი ბაღების ფავორიტი გახდა.
გვარი აერთიანებს 40 სახეობასა და 400 მდე ჯიშს. ყვავილები მრავალფეროვანია, გაერთიანებულია საგველა ყვავილედებში, რომლის სიგრძეც 10-60სმ-ია. თავად მცენარე 70-200სანტიმეტრის სიმაღლის იზრდება. ყვავის ივნის-აგვისტოში, ზამთარში მისი მიწისზედა ნაწილი კვდება. ასტილბა არის მრავალწლიანი ბუჩქოვანი მცენარე, რომლის უამრავი სახეობის ჰიბრიდია გამოყვანილი. 

ჩინური ასტილბა დაბალი ჯიშის მცენარეა, იზრდება მაქსიმუმ 60 სანტიმეტრამდე. ეს კონკრეტული ჯიში არ არის პრეტენზიული ნიადაგის მიმართ. 

იაპონური ჯიში კიდევ უფრო დაბალი იზრდება, მცენარე ძლივს აღწევს 40 სანტიმეტრს და უპირატესობას ანიჭებს ტენიან ადგილებს. 

ამ მცენარის შესახებ ერთი ლამაზი ლეგენდა არსებობს : ტყის პირა სოფელში ცხოვრობდა ერთი ყმაწვილი, რომელიც მშობლებს ეხმარებოდა სამკურნალო მცენარეების მოპოვებაში, მალე მათ სოფელთან ეს მცენარეები გამოილია, ყმაწვილს შორს უხდებოდა წასვლა მცენარის მოსაპოვებლად. ერთ დღესაც იგი სხვა მხარეში წასასვლელად გაემზადა, შეყვარებულმა გამომშვიდობებისას უცხო მცენარის თესლები აჩუქა და სთხოვა, გზადაგზა დაეყარა. ბიჭი წავიდა და რჩევაც შეასრულა. გავიდა დრო, მან უამრავი სამკურნალო მცენარე შეაგროვა და უკან გამობრუნდა, მაგრამ გზა აებნა, მაშინ ისევ თავის ძველ ნაკვალევს დაადგა, ცოტა ხნის სიარულის მერე გზაში ლამაზი მცენარე დაინახა, ჯერ ერთი, მერე მეორე... ბიჭი მათ გაჰყვა და სახლშიც დაბრუნდა.
ეს მცენარე დიდხანს ყვავის, საკმაოდ მიმზიდველი ბუჩქია, კარგად უძლებს ჩრდილს და ზედმეტ ტენს ნიადაგში.
  

ასტილბას მოვლის თავისებურება: 
  ასტილბას არ სჭირდება დიდი სინათლე, ის კარგად იტანს ჩრდილს. ჩრდილიან ადგილას დარგვის შემთხვევაში ხანგრძლივად და უხვად ყვავილობს. მცენარეს დარგვისას უკეთებენ მულჩს, რომ შეინარჩუნოს სინესტე მიწაში და ასევე დაიცვას გადახურებისგან. მულჩირება კარგია ზამთარშიც, რათა არ გაიყინოს ბოლქვი.
მცენარეს ძალიან უყვარს წყალი, დიდი სიცხეების და გვალვის დროს დღეში ორჯერ უნდა მოირწყას. საკმარისია ცოტა მეტად მოშრეს მიწა, მისი ფოთლები მაშინვე იწყენენ, ყვავილი უპატარავდება. იგი კარგად იტანს ყინვას, მაგრამ მგრძნობიარეა ტემპერატურის მკვეთრი ცვლილებებისადმი. ამიტომ გაზაფხულზე, სანამ ტემპერატურა დარეგულირდება სჯობს დააფაროთ რამე.

მცენარის დარგვა:

დარგვის წინ ორმოებში შეაქვთ კალიუმიანი ან ფოსფორიანი სასუქი და ნეშომპალა. რგავენ სახლის ჩრდილოეთ მხარეს ან ხეების ჩრდილში. თუ სადმე ახლოს მდინარეცაა მთლად უკეთესია მისთვის, ასე მას მუდმივი სინესტე ექნება. მცენარეს ერთი თვისება აქვს, მისი ფესვების ღრმა ნაწილი თანდათან კვდება და ახალი შედარებით ზედა ადგილებში უვითარდება, ამიტომ წლიდან წლამდე საჭიროა ზემოდან ახალი მიწის მოყრა. 
 

სასუქი:

ყვავილობის დასაწყისიდან მის დასრულებამდე უნდა მიეწოდოს სასუქები ორ კვირაში ერთხელ. სასუქი უნდა შეიცავდეს ფოსფორს და კალიუმს. 

როგორ მრავლდება:

მისი გამრავლების გავრცელებული მეთოდია ბუჩქის დაყოფა. ბუჩქს თხრიან, აცლიან ფოთლებს და ისე ყოფენ, რომ დანაყოფში 3-5 კვირტი მოხვდეს. რგავენ 30სმ მოშორებით ერთმანეთისგან და კარგად რწყავენ. მარტში ასე დარგული ბუჩქი შემოდგომაზე უკვე ყვავის. შეიძლება მისი გამრავლება ამონაყარითაც, აჭრიან ძირიდან ამოსულ ტოტებს ფესვის ნაწილთან ერთად, აყრიან ნაცარს და რგავენ ტორფ და სილანარევ მიწაში და ასათბურებენ დროებით.

ასევე ამრავლებენ თესლითაც, ოღონდ თესლიდან აღმოცენებული მცენარე არ ემგვანება დედა მცენარეს. ასეთ მეთოდს იყენებენ მაშინ, როცა სურთ მისი ახალი ჯიშის გამოყვანა. 

ბუჩქი ერთ ადგილზე ცხოვრობს დაახლოებით 5 წელი, მერე უნდა გადაირგას.
ხანდახან მას ნემატოდები და ქაფიები აწუხებენ, რომლებსაც ებრძვიან აქტარით ან ფიტოვერმით.